پس از روزها تلاش پیوسته، بالاخره فرصتی دست داد تا نفسی تازه کنم و گزارشی از این روزهای پر رمز و راز بنویسم؛ روزی که آمیخته بود از اشک، دعا، خنده و حیرت...از همان لحظه‌ای که قدم به بیروت گذاشتیم، حجم عظیم پروژه نفس‌هایمان را بند آورد. جرثقیل‌ها، داربست‌های گسترده و تیم‌هایی که بی‌وقفه در حرکت بودند.
با خودمان فکر کردیم «تا روز مراسم تشییع، محال است این همه کار تمام شود!» اما عجیب‌تر از همه، آرامشِ غیرمنتظره‌ای بود که بر چهره‌ی افراد و مسئولان پروژه حکم‌فرما بود؛ گویی نه دغدغه‌ای داشتند، نه عجله‌ای.
-
سه شنبه ۷ اسفند ۱۴۰۳ - ۲۲:۲۰:۱۱
-
۵۲ بازدید